Stars and stripes and stalagmites and stalactites.

Wat zijn we vroeg thuis vandaag! Deste meer tijd om een lekker lang verslag te maken. Het is jammer dat we vandaag dan juist weer niet zoveel hebben gedaan. De dag begon met stars en stripes voor mij. (sterretjes schoenen en streepjes shirtje, gheghe)

We hebben een heeeeel eind gereden naar de caverns. De Luray caverns. Dat zijn dus gewoon grotten. Druipsteen grotten.

Wat we daar beneden geleerd hebben (ojee, ik merk dat ik een beetje erg veel gebruik ga maken van lijstjes. Nouja, leer er maar mee leven)

1. Het is daar beneden lekker fris en blijkbaar werd die frisse en schone lucht ook gebruikt in een ziekenhuis dat in verbinding stond met de grot
2. Amerikanen houden zich niet aan regels. No touching = Heee hoe zou deze miljoenenjaren oude steen voelen, keep on path = laten we vooral op deze rots gaan staan om een mooie foto te maken. Dit punt was ons al eerder opgevallen op de weg.
3. Neem altijd de kinderversie van de audiotour, die is veel leuker. Zo hebben we vandaag 'the singing rock' gevonden,de fried eggs, de ghost, dreamlake en de frozen waterfall. Bij de andere versie val je in slaap. Serieus. En ik kan veel aan.
4. Neem altijd muntjes mee naar plekken waar water zou kunnen zijn, dan kun je een wens maken in the wishing well.
5. Stalagmites are on the floor because it has a g of ground and stalactites are the hanging ones because it has the c of ceiling. Nou, ik vind onze hangende stalagtieten toch makkelijker onthouden, wat jullie.

Eenmaal buiten bleek het zowaar te regenen. Het regent hier altijd in enorme druppels en het koelt voor geen meter af. Toch hebben we beschutting gezocht in het cafe en daarna in het oude karren en auto's museum. Ook zijn we naar het museum geweest waar het leven van vroeger centraal stond. Ondertussen was het alweer vier uur en aangezien het twee uur rijden is, was het weer tijd om op te stappen. Wat altijd heel fijn is in amerika is dat zelfs als je heel even denkt in Italie te kunnen zijn (bergen, boompjes en leuke stenen toren die zo op het toscaanse platteland had kunnen staan) staat er weer een grote stars en stripes vlag voor die je uit je droom helpt.

In de auto heb ik nog mijn boek uitgelezen (boek 2 pas van deze vakantie, maar eentje had ook wel 1078 mini-bladzijdes) en ben ik tot de conclusie gekomen dat groen steden mooier maakt, maar langs de snelweg wordt het al snel saai. Verder hebben ze hier geen zwart met witte koeien, maar allen maar zwarte koeien.

We zijn weer gaan eten in Roanoke. Het stadje is echt, nou ja, saai en dat vonden de medetoeristen die we tegenkwamen ook. Het is vandaag dus zondag en de eerste restaurants die we tegen kwamen bleken dan ook dicht te zijn. Even was er lichte paniek maar gelukkig was de thai nog open. Immer onverstaanbaar, maar erg vriendelijk. En ook nog lekker ook. Als toetje namen we fried ice cream (Maar hoe maak je dat dan? 'Its secret!' ) een soort van oliebollen/kaassouffledeeg met ijs binnenin. Zeeehr typischhh. En toen kregen we nog een stars en stripes pepermuntje na.

Liedje van de dag (en ook een beetje van gisteren); Take me home country roads met als aanpassing niet; 'west-virginia', maar 'just virginia.' En not following you van Ellie Goulding is leuk als roadtrippin nummer. O en ik ben heel zielig want ik ben ik vijf minuten zes keer gestoken door muggen : (