Snappy the little crocodile

Sorry, ik moet toegeven, het weerdingetje had het toch wel bij het rechte eind voor vandaag. Heul veul regen. Maar dat allemaal later, eerst krokodillenjacht.

Om half tien stonden wij ingesmeerd met zonnebrandcreme en anti-muggenspul buiten klaar. We zouden met een busje naar de eEverglades gaan. Het bleek dat krokodillenjagen vooral een hobby van Nederlanders is, want dat was het gezelschap in het busje. Dus deden we alsof we engels waren, terwijl we naar het Engels en Spaanse gebrabbel van onze twee-banen-werkende-dus-geef-hem-een-tip-tourguide-chauffeur-Jorge luisterden. Helaas konden we geen van beide talen verstaan, omdat het busje uit elkaar ging vallen. Of iig, zo klonk het. Natuurlijk gebeurde dat niet en kwamen we veilig en wel aan bij het park. Daar moesten we eerst wachten op onze oranje sticker (toepasselijk voor alle Nederlanders) en daarna wachten totdat iedereen op de foto was geweest.

Dat allemaal achter de rug hebbend, stapten we in onze boot. De Everglades is dus geen moeras maar een heel erg langzaam stromende rivier. Het ziet er vedrer wel gewoon uit als een moeras. De zon was nog steeds niet doorgebroken maar het was wel echt verschrikkelijk benauwd. Het windje dat je kreeg van zo hard varen was dan ook erg lekker. We stopten bij een eiland waar onze kapitein wist dat een krokodil haar nest had. En we zagen haar ook nog, je zag een leuke zwarte bewegende schaduw. Het was te warm voor de arme beesten om echt buiten te zwemmen dus meer hebben we er niet vanaf de boot gezien. Wel ook nog een schildpad en de vrouw voor mij zweerde dat ze een slang zag, maar die heb ik even gemist. Weer terug in het park kreeg ik pas door dat hte park niet alleen een plek was om op die boten te stappen.

Nadat we door een klein gebouwtje waren gelopen waar allemaal territoria met slangen stonden, gingen we weer naar buiten voor de krokodillenshow. De beesten lagen er al helemaal klaar voor en toen stapte de man het hok binnen. Hij vertelde over de cocodrillos terwijl hij ze ook nog het land op probeerde te lokken met eten. (Come on Bobby, yes, come here) Bobby had geen zin om zich op te hijsen maar Giller (Of Killer, ik verstond het niet helemaal) en Albert wel, dus die hebben wel te eten gehad. Moraal van het verhaal was dat krokodillen helemaal niet zo extreem gevaarlijk zijn, je moet ze alleen met respect behandelen.

Na de show kon je een kleine krokodil vasthouden die krokodillen-vrienden-man ergens achter vandaan haalde. Hij heette Snappy. Ik heb echt lopen twijfelen en heb het uiteindelijk wel gedaan. Ik was het de laatste in de rij, terwijl ik eerst helemaal vooraan stond. Het was heel zielig maar het eerste wat ik zei was dat hij voelde als een krokodillen leren tas maar dan echt. Hij was vrij klein en hield zich er goed stil en na het niet-agressief-maar-heb-respect-verhaal was het niet eens meer eng. En zo heb ik dan toch nog, soort van, een krokodil gevangen (of vastgehouden, ook goed). Je kon ook nog over een pad lopen dat langs hokken ging waar krokodillen in zaten, maar ook in open verbinding met de Everglades stond. En daar hebben we heel veel krokodillen gespot. Ver weg, achter een hek, dichtbij, achter een hek, dichtbij niet achter een hek, het was er allemaal. Na een ijsje was het alweer tijd om terug te gaan. Het was ondertussen heel erg donker geworden en toen we in het busje zaten begon het ook te regenen.

In het hotel wisten we niet meer wat we nu gingen doen. We zouden naar het strand gaan en 's avonds eten in Little Havana, maar naar het strand kon niet meer. We zijn in de auto gestapt en zijn richting de Venetian Pool gereden. We kregen het niet echt gevonden en toen we erachter kwamen dat je er ook weer voor moest betalen zonder dat we dan ook gingen zwemmen hebben we het opgegeven en zijn we meteen naar little havana gegaan. Het is vandaag zondag en het regende nog steeds en het was ook erg rustig. Ik dacht eigenlijk dat het een wijkje zou zijn met kleine straatjes, zoiets als little italy in New York, maar dat was het niet. Het was gewoon een lange avenue met wel winkels erlangs die alleen maar Spaans waren. Veel kappers en discout winkels. We zijn wel uitgestapt en op zoek gegaan naar een cafeetje. Uiteindelijk belandden we bij een Mexicaan, in pequena havana. De tacootjes die ze hadden waren erg lekker en ook Tanja's groente quesadilla was erg lekker. Aangezien het maar bleef regenen en toch veel dicht bleek te zijn om zondag besloten we het voor gezien te houden en weer naar de Ocean Boulevard te gaan. Daar was het in ieder geval druk en Tanja was er nog niet geweest. Het blijft er bijzonder, het eerste wat we vandaag tegenkwamen, was een promiscue kerel met lijzig haar en weinig tanden in tanga bikini met een kroontje op.

In South Beach zijn we eerst naar het strand gelopen, want dat hadden we daar niet niet gezien. Ze hebben daar strandwachtposten in fascinerende kleurencombinaties. Toen begon het weer te regenen, dus zijn we een cafe binnen gegaan, zodat we droog zaten. We zaten net buiten op het overdekte terras de menu-kaart te bestuderen, toen er een man kwam die 'TUTTI!" riep (we zaten bij milano, een italiaans restaurant), waarop we opeens naar binnen moesten verhuizen. Snel bleek waarom want eht begon te bliksemen en waaien en het water kwam met bakken naar beneden en in korte tijd was heel het terras nat, omdat de luifeltjes al dat water niet aankonden. Nog helemaal droog bestelden muti und vati twee cocktails, tijd zat. De glazen waren echt enorm. Echt enorm. Gelukkig hadden we allemaal nog geen honger door die taco's.

Om zeven uur bedachten we ons dat we toch nog wel wat moesten eten, ook al had niemand echt honger. Dus zijn we weer gaan lopen door de regen, op zoek naar een restaurant. Toeval wil het, het eerste restaurant dat we tegenkwamen was een Cubaans restaurant. Toch nog een beetje little havana in south beach. Het eten was wat droog, maar het menu en de serveerster waren Spaanstalig en Cubaans. Weer door de regen, maar nu droog in de auto, zijn we terug naar het hotel gegaan. Ik had het koud en was nog steeds niet goed opgedroogd van het stukje wandelen naar het Cubaanse restaurant dus was erg blij met mijn heerlijk warme NY-trui.

Ik hoop heel erg dat het morgen beter is en dat we nog even in de zee kunnen zwemmen, dus duim voor ons! Morgen met het vliegtuig weer terug en overmorgen alweer thuis!