I'm in miami beach!

Ten eerste; De 'weersverwachting' die telkens ergens op deze site staat, klopt van geen kanten. Het is warmer en het regent niet de hele dag door. Goed.

Miami dus. Ik mis weer een dagje, maar dat komt helemaal goed hoor, want gisteren hebben we niet bijster veel gedaan. Na het ontbijt was het weer verhuistijd. Alleen hoefden we nu maar iets verder zuidelijk, daardoor kwamen we veel en veel te vroeg bij ons hotel aan. We konden pas om vier uur inchecken, maar we waren er al om half twaalf. Dus hebben we de auto geparkeerd in een garage en zijn we Miami Beach gaan verkennen. Je hebt dus Miami en daarvoor ligt een soort van eiland, dat heet helemaal Miami Beach, maar bestaat uit Miami Beach en South Beach. We hebben eigenlijk maar één straat gezien namelijk de winkelstraat, op zoek naar een cafeetje. Het blijkt dat het hier vooral een Joodse wijk is. Eerst zijn we nog even langs Walgreens gegaan, want (verrassing verrassing) mijn slipper was weer kapot en dan kon Tanja ook wat eten, want die voelde zich 's ochtends niet zo lekker en had toen niet echt iets gegeten.

Helemaal klaar ervoor en met goede moed liepen we weer door. Maar aan het einde van de straat hadden we alleen nog niet-leuke cafeetjes of volle cafeetjes gezien en ondertussen liepen we alweer uit het 'centrum'. En toen hield Tanja het niet meer. Ze voelde zich nu echt niet goed, dus hebben we operatie cafe zoeken gestaakt. Papa en ik zijn terug gaan lopen, eerst om de auto te halen, maar toen besloot mams dat Tanja en zij met de taxi zouden gaan. Paps en ik zijn toch nog de auto gaan halen en teruggereden voor het geval geen enkele taxi hen mee wilde nemen. Toen wij weer op de hoek aankwamen, waren ze al wel weg, dus zijn ook wij naar het hotel gegaan. We hebben de auto weer geparkeerd en zijn toen maar gaan wachten tot we mochten inchecken. Eerst in de lobby, daarna bij het zwembad, waar we niet in konden want we hadden geen bikini bij de hand, allen het puzzelboekje. Na lang wachten was het dan eindelijk vier uur en mochten we de kamer in. Tanja is toen in de kamer gebleven terwijl wij ons meteen omkleedden en naar het strand gingen. Het strand ligt direct aan het zwembad en we zijn via een tussenstop in het zwembad ook weer terug naar onze kamer gegaan. Tanja voelde zich nog steeds niet top, dus zijn we met z'n drieën naar de Ocean Boulevard in South Beach gegaan om te eten. South Beach is een beetje het uitgaansdistrict van Miami, maar ook het historische district vanwege de art-deco huizen die er heel veel staan.

We zijn eerst gaan lopen over die boulevard en hebben onze oogjes uitgekeken naar de gebouwen, de barren, de enorm hoge hakken van de partypeople, de kledij van sommige proppers en het entertainment dat er verder aan de gang was (o.a. een kerel met een albino slang en een maki en een groepje mensen die puppy's leken te verkopen). Uiteindelijk zijn we binnengelokt bij een Italiaan. Het eten was echt heerlijk en de mensen spraken waarachtig ook nog eens echt Italiaans. Het was wel raar om nou ineens weer met z'n drieën te zijn, na ongeveer vier weken met z'n vieren. We waren zelf alweer helemaal vergeten dat we een kortingskaartje hadden gekregen van onze binnenlok-dame, dus kregen we op het einde naast de korting ook nog eens een cocktail. Die kreeg je ook gratis erbij. Een perzikachtig gevalletje. Ik kreeg er geen officieel natuurlijk, vanwege het 21 jarige gebeuren.

De weg terug was ook nog leuk. Alle neon verlichting was ondertussen aan en het nachtleven kwam een beetje op gang. Zo hebben we nog even kunnen kijken naar live bandjes en swingende mensen. Zelf geen wilde nacht, maar weer snel terug naar het hotel. We wilden Tanja niet storen, dus zijn we op het strand gaan zitten, aangezien we allemaal niet moe waren. Daar zijn we vliegtuigen gaan spotten. Die waren er nog al veel.

Vandaag ging het nog steeds niet top met Tanja dus zijn wij weer met z'n drieën eropuit gegaan. Naar de Keys. het is echt heel ver rijden maar wel over een scenic highway. Ons einddoel was -volgens ons boekje- het mooiste strand van de keys: Bahia Honda. Dat ligt dus ook nog eens op de lower keys en is dus echt heel ver. Onderweg werden we wel gewaarschuwd voor krokodillen maar we hebben ze niet gezien. Wel een heleboel heeeeel erg turkooizen zee. Dat krijg je met eilanden hè? Na de seven miles bridge waren we dan eindelijk op Bahia Honda. Daar hebben we in dat turkooizen water een plons genomen en ons verbaasd over de enorm sterke stroming. Er lag wel een beetje zeewier troep op het strand, dat was wel jammer, dus gingen we kijken of er op het andere strand op de key geen zeewier lag. Helaas, daar lag het ook. Nog nat ben ik weer de auto ingegaan, omdat we weer terug moesten. Het was gewoon ver. Onderweg kwamen er steeds meer wolken, wat prachtige plaatjes gaf. Het heeft heel even ook geregend, maar dat gaat hier toch snel voorbij.

Toen we weer bij het hotel kwamen, was het alweer vrij laat en was er geen tijd om nog de stad in te gaan op zoek naar een restaurant. We (incl tanja die na een dagje thuis weer opgeknapt is) zijn daarom gewoon in het hotel gaan eten. Niet super maar ach. Net hebben we nog even over het houten wandelpad langs het strand gelopen en Tan en ik hebben ook nog even op het strand gezeten, waar we nu, naast de lichtjes van de vliegtuigen, ook nog konden kijken naar de bliksem. Die bliksem blijft ver weg denk ik zo. Morgen gaan we de everglades in op zoek naar krokodillen. Wens ons maar geluk...