Holy Sjities

Laat ik beginnen wat hier al een week elke seconde door mijn hoofd gaat: Ik heb het zo heet.
Hebben we dat gehad, zal ik er niet meer over zeuren (okee, misschien ga ik er nog een aantal keer naar refereren, neem het me vooral niet kwalijk)
Udaipur dat was de stad waar we waren gebleven. We hebben het tempo wat opgevoerd want ondertussen zitten we na Pushkar en Agra nu alweer in Amritsar. We zijn van holy city naar holy city gehopt. Of sjity zoals de Indiers het zelf zouden noemen.

Udaipur, the city of lakes, love and tourists. We hebben inderdaad over het water gevaren en hebben nergens zoveel toeristen gezien. Daarnaast hebben Tes en ik ontzettend creatief gedaan en de lokale kunst proberen na te maken: miniatuurschilderen. Ook hebben we om 8 uur 's ochtends ons in kreukels gevouwen (ze noemen het yoga) hebben we halve liter mojito's gedronken en een heleboel cardtricks gezien. Ik moet er toch minstens 1 gaan onthouden vind ik zelf, maar schat mijn kansen laag in. Radjasthan, de provincie waar Udaipur in ligt, staat verder bekend om zijn mooie paleizen en forten. Udaipur heeft ook een geweldig paleis dat vooral s avonds ook enorm romantisch is. Vandaar the city of love. Misschien ook wel the city of love vanwege de enorme hoeveelheid bruiloften die we daar s avonds hoorden en zagen. Vuurwerk was aan de orde van de dag. Nu heb ik nog een vraag voor jullie: waarom was er elke avond in Udaipur een trek van duizenden vleermuizen van links naar rechts (vanaf onze rooftop gezien)? Dat was ook weer elke avond goed vermaak.
Zou ik bijna vergeten dat we ook nog ons leven hebben gewaagd en het kabelbaantje naar boven hadden genomen! Drie wiebelende cabinetjes waren erg populair, ook bij de indiase toeristen. En als men dan doorheeft dat we bulemeisjes zijn, wilden ze maar al te graag in ons hokje komen zitten, ook al waren de andere twee nog leeg. Heel gezellig.

Holy city nummer 1. Ook al was Udaipur nog zo romantisch en mooi, het was geen holy city. Zowel Pushkar. Pushkar is een vrij klein plaatsje met naar horen zeggen 52 tempels rond een heilig meer. Als iemand de beelden van Varanasi kent waarbij trappen het water in lopen, zo heb je dat ook in Pushkar. Je mocht ook geen schoenen aan vanaf 20 meter tot het meer. Vanaf ons guesthouse hadden we een geniaal uitzicht over het meer en over de mensen die kwamen zwemmen of de duifjes voeren. Af en toe werden we gestoord door een stomme aap die zonodig onze rust moest komen verstoren. Stomme apen. Vooral die apen die je chipjes stelen. FOEI. Ook in Pushkar was het heet (verklarende opmerking, geen gezeur!) en daarom gingen we zwemmen. In een heel mooi turkoois zwembad waarin we onze eigen voetjes niet meer zagen. Ook hier zaten we lekker te chillen tot een meneer ineens riep: DON'T MOVE! Verstijft van de schik keken we toe hoe een aap een slokje uit het zwembad kwam nemen en vervolgens weer rustig terugwaggelde. Stress om niks. Lieve aapjes. We hadden besloten dat de zwarthoofdige aapjes wel okee waren, en die met rozige hoofdjes niet. Het maakte leven makkelijker.
Ik heb het nog helemaal niet over het eten hier gehad of wel? Het eten hier is heerlijk, maar ook soms lastig om nu te proeven wat er nu allemaal in zit. Vandaar dat we een kookcursus wilden volgen. We leerden dat het onmogelijk gaat worden om echt indiaas te koken in Nederland, behalve als we een supertoko vinden die kingmasala verkoopt, menthiblaadjes, 15 verschillende soorten linzen, 3 verschillende soorten cardamon en ladyfingers. Verder zal het ons ook een rib uit ons lijf gaan kosten, aangezien ze er zo enorm veel specerijen in gooien en specerijen niet zo goedkoop zijn in Nederland als in India. Dus moeten we er maar extra veel hier van genieten.

Holy city 2: Er was eens een man. Hij verloor zijn derde vrouw. Ze overleed bij de geboorte van hun 14e kind. Hij was zo verdrietig dat hij de Taj Mahal bouwde. Van Pushkar gingen we naar Agra. Agra is de stad van de Taj Mahal en dat is ook het enige waar de stad om draait. We wisten dit van te voren dus hadden besloten om er maar 1 nacht te blijven en vervolgens met de nachttrein/bus verder te gaan. De Taj Mahal is ook bij onweer enorm indrukwekkend. Het was er weer gezellig druk en dit was wel de plek waar ik het meest ja heb geantwoord op de vraag of mensen met mij op de foto wilde, vooral omdat we zelf toch al bezig waren met een halve fotoshoot. Je bent maar een keer bij de Taj Mahal toch? We hadden een hele dag in Agra dus na de Taj Mahal zijn we nog naar het fort geweest en naar een lokale markt. Het fort was mooi, maar vooral ook hte uitzicht op de Taj Mahal en op de markt hadden ze lekker eten! Een combinatie van rostis met heel veel sausjes en kikkererwten en mais met zout en limoen. Dat vind je niet zo snel op straat in Nederland.
NB: Toen we aankwamen in Agra om 11 uur s avonds reden we van bruiloft naar bruiloft, en onze tuktukman vertelde ons dat er die dag 600 bruiloften waren!

Holy city 3: Amritsar. Om in Amritsar te komen moesten we van Agra naar Delhi (o god, niet weer Delhi) en vervolgens met de nachtbus. Wat een tochten zijn het hier die we elke keer weer ondernemen. In de trein naar Delhi hadden we geen vaste plaatsen dus zijn we een beetje van hot naar her verhuisd tot we van de conducteur ons ergens op een bankje mochten proppen. Prima te doen. De nachtbus vinden was nog een enorm gedoe. Het leek alsof ze ons een andere bus aan wilden smeren, maar volgens mij zat het zo: Onze non-ac maar wel sleeper bus ging niet, dus ze wilden ons in een ac-sitting-bus stoppen. Wij snapten het niet en dachten dat we in een totaal random bus moesten. Vervolgens zijn we met een andere goedkopere maatschappij wel in een non-AC sleeper bus naar Amritsar gekomen. De communicatie is niet altijd even makkelijk hier. Ons Hindi is toch nog niet zo goed.
Wat we al wel weten (Lesje hindi:)
Apke sehee: hoe gaat het?
Me Atsjihoe! (voor de vrouwen: met mij alles goed)
Tellen kunnen we ook al en levert de grootste hilariteit op als we het proberen, grote basisschoolkindjes: Egg, doh, tie, tsjaad, pang, tsje, saat, aat, noh, des!
Een hatihati is een oliffant (typisch want in Indonesie betekende dit: Pas op, rustig aan) en een ungd een kameel.
Amritsar is de holy city van de sikh (de mannen met baarden en tulbanden) en er is hier een enorm grote gouden tempel. Daar willen we zo heen. We hebben al gehoord dat hij nog mooier is dan de Taj Mahal zelf, dus ik heb hoge verwachtingen. We zullen zien....