Verkenners en palmbomen

Gister zijn we na het ontbijt naar een plantage gegaan. Het ontbijt in Savannah was lekker vroeg maar dat had wel als voordeel dat je niet in de hele bloedhitte bezig bent, zoals wij normaal op vakanties altijd hebben. De plantage was eigenlijk vooral een hele mooie oprijlaan, een film over wie er gewoond hadden, een ruïne van eenhuis dat er ooit had gestaan en veel moeras. Het echte huis was nog steeds prive bezit en dus niet toegankelijk voor publiek. Dat was wel jammer. in plaats van 'squirrel', die we nog steeds soms tegen komen, was het gister vooral 'lizard!' Ook zaten er in het moeras krabbetjes. Er zouden zelfs ook alligators zitten maar die hebben we niet gezien.

Toen we alles gezien hadden daar was het pas 12 uur. We wilden eigenlijk weer naar het strand, maar dan zouden we dus op het heetst van de dag in de zon liggen. Dus zijn we eerst boodschapjes gaan doen. Op zoek naar een supermarkt dus. Dat was nog niet zo makkelijk en uiteindelijk kwamen we uit bij een wereldwinkel. Een hele grote. Ze hadden er zelfs stroopwafels uit vlijmen. Dus die hebben we meegenomen. Onze heerlijke zelfbij elkaar gezochte lunch was verder vooral wasa wafels, nutella (NUTELLAAA!! Dat is lang geleden) en kaas. Het was wel even lastig toen we geen mes hadden, maar gelukkig heeft superpapa altijd zijn zakmes mee op vakantie voor het geval we in zulke penibele situaties terechtkomen!


Na het eten was het nog steeds te heet om op het strand te gaan liggen maar we zijn toch maar richting tybee island gegaan. Daar staat heel toevallig ook een vuurtoren dus zijn we die maar gaan bekijken. 178 treden (Het klopte!) omhoog en dan sta je boven op de vuurtoren. Het terrein voor de keepers die vroeger olie bij moesten vullen was helemaal gerestaureerd dus daar kon je ook nog even rondlopen. En natuurlijk was er ook weer een film. DIe Amerikanen zijn verzot op uitleg-films met lekker veel drama. (Met zijn zessen wonen in 1 huis! Kunt u zich dat voorstellen?!)

Om drie uur zijn we dan toch lekker op het strand gaan liggen. Dichterbij de strandtentjes dan eerst zodat we nu een ijsje konden halen. In beurten, dat wel, anders was je ijsje alsnog gesmolten voordat je het had. Het waaide gister wat harder en er waren nog leuke golfjes. Doordat we dichter bij de strandtentjes zaten, lagen we nu ook op een veel drukker deel en dan kun je ook nog eens leuk mensen kijken. Of mensen ons kijken.

Weer terug in het hotel wisten we allemaal niet waar we moesten gaan eten. Mama riep maar 'Grieks!' en met een laptop kun je dat lekker opzoeken. We zijn dus naar Olympia Café geweest. De Griek van Savannah aan de rivier. Toen we naar huis liepen ging mijn slipper kapot. Paps kwam op het briljante idee om hem tijdelijk te repareren met een elastiekje (een echte verkenner, dat blijkt wel), maar toen ging mijn andere slipper ook kapot. Gelukkig had Tanja ook nog een elastiekje anders had ik echt op blote voeten naar huis gemoeten.

Vandaag was weer verhuisdag. Om 2:22 kwamen we alweer in Orlando, FLorida aan. We moesten even wachten op de kamer, want daar konden we pas om drie uur in. Eenmaal binnen wisten we niet wat we met deze zee van tijd moesten doen. In de buurt eten en zwemmen of een winkel zoeken voor flipflops en een fototoestel-kaart-lezer, omdat paps bijna geen foto's meer kon maken. Uiteindelijk kwam mama erachter dat er ook een winkel dicht in de buurt zat. Een echte supermarkt deze keer en daar hebben we lekker in kunnen slaan. Echt brood, kaas, ham, nog meer nutella, een kaartlezer en een onderwater camera onder andere. Dus konden we in het hotel al onze foto's op mijn laptop zetten na de erg late lunch. Eigenlijk wilden we ook nog zwemmen maar het begon een beetje te onweren. Dus dan maar niet.

We zijn gaan eten aan de overkant bij orlando ale, waar heel veel sport op de televisies was (zo'n twintig televisies met overal een andere sport, lacrosse, golf, baseball, basketball, football, tennis, soccer kwam bij onze televisies langs.) We gingen ook nog even kijken waar we nou zitten, maar de stad Orlando is echt mijlen ver. We zitten wel echt tegen die parken aan. Op dit moment zijn vati und muti aan het bekijken wat we zouden kunnen doen naast naar zo'n park gaan en Tan is bezig met de gezamenlijke verslaving, patience/solitaire. Ze hebben hier ook heel veel palmbomen. In de sunshine state.