Kunst en Cafeïne

Drie dagen in één verslag. Wens me succes:)
Eergisteren waren we nog in de smokey mountains Gatlinburg en was Tanja jarig. 's Ochtends zongen we haar wakker terwijl we ballonen in de lucht gooiden. Ik denk dat ze wel goed wakker werd.

Omdat Tanja jarig was, mocht Tanja beslissen wat we gingen doen. Dus zijn we het hotel uitgelope. Naast ons zat de mexicaan van de eerste dag in Gatlinburg en daarnaast het aquarium, daar gingen we heen. Visjes kijken. Ze hadden er enorme roggen, zo'n tunnel onder water door waardoor je oog in oog komt te staan met een zaaghaai, gigantische krabben, een kloon van Paul (de Octopus), zeepaardjes en waterdraakjes kijken,foto's maken met nemo visjes en je kon roggen aaien, slijmerige beesten. Ze hadden ook een pinguïn huis en die beesten waren wel gezellig. Ook de mensen waren er fascinerend want er was een groepje dat veel leek op Amish mensen, alleen had er één glitterschoenen aan.

Toen wij in het aquarium waren, had het flink geregend en was het dus lekker afgekoeld, zodat wij op zoek konden naar een taartje. Wat nog een hele opgave was. Uiteindelijk zijn we bij Friar Doughnut gaan zitten en hebben we een soort van taartjes op. We zijn nog wat boodschapjes gaan doen en zijn toen lekker bij het zwembad gaan liggen. Het zonnetje was ondertussen namelijk weer lekker gaan schijnen. Uiteindelijk hebben ook nog heel lang gepraat met een vrouw uit Memphis, maar toen ging het regenen en zijn we gaan eten. Bij het Hard Rock Cafe. Dat was lekker en ook nog eens leuke muziek. Na het eten zouden we nog met de skilift naar boven gaan, dus dat hebben we ook nog gedaan. Boven werd er een foto van je gemaakt en natuurijk moesten we onze mooiste bekkies weer trekken dus toen zei ik heel hard: 'Die zijn vast prachtig'. En de jongen die de foto had gemaakt keek ons echt aan alsof we aliens waren: 'What?' Arme kerel. Boven was verder niet heel veel te doen. Er was een souvenier-shop maar de lichtjes beneden waren wel leuk. Eenmaal weer beneden wilden Tan en ik nog wat fudge kopen, wat ze daar echt in elke winkel verkochten. Het bleek alleen heel duur te zijn (homemade en alles namelijk) dus hebben we alleen alles geproefd.
Hoe lekker Hollands.

De volgende dag was weer verhuisdag. Op naar Savannah. Susan (onze TomTom) stuurde ons via de toeristische route, dus het begin was nog wel leuk maar al snel werd het weer de saaie snelweg. Alleen twee keer een stop bij een benzinestation. In Savannah bleek het heel heel erg heet te zijn. Echt heel heet. We zijn eigenlijk meteen ook de stad ingegaan om een restaurant te zoeken. Uiteindelijk belanden we bij een restaurant waar de eigenaar duidelijk erg van de andrew sisters hield en ook que sera sera kwam nog voorbij. Het eten was wat minder deze keer maar ach. We zijn nog helemaal langs de Savannah River gaan wandelen en kwamen uiteindelijk uit bij een fontein zoals we al meer hebben gezien waar je door heen kon rennen maar deze had discolichtjes. We zijn er niet doorheen gerend, maar zijn helemaal droog (nou ja, droog) weer naar het hotel teruggekeerd. En toen was ik heel moe en ben ik ongeveer meteen gaan slapen. Vandaar dat we nu zo achterlopen.

Vandaag zou het 101 graden worden (39 graden) maar gevoelstemperatuur 115 (46 graden). En er was een hittealarm voor tussen 10 uur tot 9 uur. Maar we willen toch zien waar we nou zitten, dus hebben we heel dapper de hitte getrotseerd. Eerst zijn we wat van die geweldige zuiderlijke huizen gaan bekijken. Daarna zijn we wat meer naar het centrum gegaan. Bij het park met de mooiste fontein van het zuiden hebben we de auto geparkeerd en zijn we verder gaan lopen. Het is hier echt heel mooi, met meer van die enorme huizen en bomen met Spanish Moss en kleine parkjes. We zijn bij het Owen-Thomas huis de hitte ontvlucht en naar binnen gegaan. Daar hebben we dus een rondleiding gehad over het leven in de 18e eeuw. De gids was grappig en het huis ook interessant (er zat zelfs een brug in het huis), maar uiteindelijk moesten we toch weer die hitte in om terug naar de auto te komen. Maar we zijn niet gesmolten en hebben het allemaal gehaald. Van te voren hadden we al besloten om naar het strand in de buurt te gaan. Dat is namelijk niet in Savannah maar op Tybee Island en dat is nog 13 mijl verder weg. Dus zijn we over een weg gegaan die eerst East Bay heette, later Island Express en ook nog saai US 80 de hele tijd geflankeerd door een lange rij lage palmbomen en ander struikgewas. Uiteindelijk waren we van drie tot vijf op het strand. Het water is hier echt warm dus dat koelt niet veel af. Dat is jammer maar het is wel strand en dat is leuk. Om vijf uur begon het lichtjes te regenen en hoorden en zagen we onweer dus besloten we dat we maar gingen. Het was toch tijd want meer geld hadden we niet in de meter gegooid. Met een omweg langs een fort waar we de weg zagen dampen en hertjes zagen kwamen we weer bij het hotel. We hebben nu wat meer buren, Nederlanders(Ze zitten echt overal) en Fransen (of Canadezen dat weet je niet hè ) zo ontdekten we bij het zwembad. Na het zwemmen en zout en zand afspoelen, gingen we naar de Mexicaan. Daar moesten we weer even wachten en hebben we weer lekker gegeten. Nu zijn we weer in het hotel en gaan we lekker Law & Order (in een ijskoud New York, AS IF!) kijken. Ik heb een heleboel weggelaten, maar dat is jammer, morgen beter! Dan gaan we naar een ex-plantage.

P.S. De titel slaat op het cafe waar we vandaag heen gingen, waar een artikel hing over datzelfde cafe met als titel Art and Caffeine en paps opmerkte dat het in het Nederlands nog leuker klinkt. De taart was er erg lekker en de WC geweldig.