Oconaluftee en Clingman Dome in Shaconage

Gatlinbuurrgggg Tennesseee. Daar zijn we dus. We hebben hier geen ontbijt bij het hotel dus moesten we de straat oversteken om naar het pannekoekenhuis te gaan, waar we een coupon voor hebben. Ik kan je zeggen, 's ochtends drie pannekoeken met aardbeien-jelly en boter is te veel van het goede. Ik heb er maar één helemaal opgekregen.

We zijn vandaag door het Smokey Mountain National Park naar Cherokee gegaan. Het reservaat voor de Cherokee indianen. ( Shaconage, blijkt trouwens naast 'land of blue smoke' ook wel 'blue like smoke' te heten). Weer langs een heleboel bomen op zoek naar beren en ook geweldige uitzichtpunten deze keer. Bij een molen zijn we gestopt. Deze watermolen was net wat groter en het huis had drie verdiepingen. Verder waren er ook geweldige leuke kleine blauwe vlindertjes en die achtervolgden papa met zijn paarse shirt. Ik wilde dat ik die filmpjes erop kon zetten, dan konden jullie het zelf zien. Maar helaas. Na de molen zijn we dus doorgereden naar Oconaluftee. Ik had eigenlijk niet heel veel zien om naar een soort van dierentuin te gaan, maar dan voor mensen. Het leek me echt niks om een beetje mensen te gaan kijken.

Toen we daar in de buurt kwamen, zagen we langs de weg echt heel veel gift shops en original indian jewelery enzo. Ook mannen die indianen moesten voorstellen, maar er meer uitzagen als dansers in het carnaval van Rio de Janeiro compleet met glitters (zoiets: http://www.takeafuntrip.com/files/Images/Cherokee%20NC%20Student%20Tour.jpg). De Cherokee blijken, net als de rest van de Amerikanen, een sterke handels en kapitalistische inslag te hebben, dus ook voor de attractie hier moest betaald worden.

The village was nagebouwd en was het was dus meer een soort openluchtmuseum. Met een gids, die Native American was, liep je langs een soort van kraampjes waar telkens een aspect van het leven van de Cherokee werd nagespeeld. In de één zat een vrouw te weven en vlechten, bij een ander maakten ze manden en weer een andere ging over de wapens, daar hing ook een dode slang. We hebben ook nog een levende slang gezien. Een zwarte, maar hij was lang niet zo groot als die, die aan de boom gespijkerd was. Bij de kraampjesachtigedingen legde onze gids telkens wat uit. Ook hadden ze hutten nagebouwd (de cherokee leefden niet in tipi's of wigwams omdat ze argicultural people waren) maar wel op kleinere schaal, dus niet denken dat indianen echt zo klein waren. Daarna gingen we naar het gebouw waar ze vergaderden. Daar legde een vrouw ons meer uit over de organisatie van zo'n dorp. Opgedeeld in 7 clans (lang haar, wilde aardappel, blauw, wolf, vogel, hert en verf (paint)) en de vrouwen waren de baas. Ze was erg indrukwekkend.

Als laatst kwam een wat oudere man die vertelde over ceremonies, attributen daarbij de taal ('Si-yo' is 'hallo' en ze zijn de enige indianen met geschreven taal) en vooral de cultuur dus. De gidsen spraken allemaal nogal zuiderlijk, dus ze waren sowieso al moeilijk te verstaan, maar de laatste man spande de kroon. Hij was ook echt al heel oud. Wel kregen we mee dat om drie uur een strijd na gespeeld zou worden. Dat wilde ik wel zien, maar dan hadden we nog een half uur. Dus zijn we de tuin ingegaan, waar ze medicinale en gewoon mooie planten hadden. Toen was het tien voor drie en gingen we dus weer naar binnen. Het was echt heel indrukwekkend. Eerst een pré-strijd dans en toen een toneelstukje met de kolonisten (Oeee Brits accent!!), incl. verrader en geschiet, en de strijd met de Cherokee. Die natuurlijk ook wonnen.

Het was toen alweer vier uur en we wilden ook nog Clingman Dome beklimmen. We zijn weer daar heen gereden en zijn verder gaan lopen over een extreem steile weg naar een observatie deck. Het was hard werken en sommige waagden zich er niet eens aan. Eenmaal boven liepen de hele tijd orthodoxe joden in de weg, maar we hebben uiteindelijk nog wel een mooie foto kunnen nemen. Rond zes uur zijn we weer richting Gatlinburg gegaan. Daar even langs het hotel gegaan (waar we chips ophebben, niet slim, maar we hadden heel erg honger!) en gingen we eten. Bij de Italiaan. Je kon er leuk kleuren op het papieren tafelkleed, maar verder was het er niet zo bijzonder. Weer bij het hotel zijn we nog gaan zwemmen, want daar is het 's avonds nog warm genoeg voor. Helemaal afgekoeld en in een dikke trui nu, want ik was wel heel erg afgekoeld, maken we nu een eind aan deze avond. Om twaalf uur is Tanja jarig! Of toch pas als ze wakker wordt... Ach, morgen is ze jarig! Yeey.