Cultuurshock-week - Reisverslag uit Buenos Aires, Argentinië van Sanne - WaarBenJij.nu Cultuurshock-week - Reisverslag uit Buenos Aires, Argentinië van Sanne - WaarBenJij.nu

Cultuurshock-week

Door: Sanne

Blijf op de hoogte en volg Sanne

19 Juli 2014 | Argentinië, Buenos Aires

Bon día lieve allemaal,

Een week verder dus het leek me weer tijd voor een update. Mijn spaans verbetert hier aanzienlijk elke dag weer, maar met drie talen in mijn hoofd en als het tegenzit ook nog wat duits/frans/noors, gaat mijn Nederlands zienderogen achteruit. Disculpame!

Zondag was de dag van de grote voetbalfinale en boyoboy hadden de Argentijnen er zin in. De halve stad trok in een grote optocht over de Calle Florida (grote winkelstraat hier) naar Plaza San Martin waar een gigascherm stond opgesteld. Gigascherm was niet groot genoeg, dus heel veel heb ik helaas niet kunnen zien. Wel heb ik leuke Argentijnse voetballiederen geleerd en flink wat Argentijnse scheldwoorden die door de lucht vlogen toen Duitsland alsnog scoorde. Dios mio. We moesten terug met de metro bij de obelisk, maar laat de obelisk nu net de plek zijn waar mensen heengaan om te feesten na de wedstrijd. De sfeer was nog steeds goed ondanks het verlies, maar er vloog wel wat vuurwerk de lucht in. Schijnbaar ging het later op de avond alsnog mis, maar toen zaten wij alweer lang en breed in het hostel.

Maandagochtend om half 9 was mijn eerste dag van school. Ik had drie kwartier ingecalculeerd om er te komen en ondanks dat ik de verkeerde bus nam, 20.000 blocks/cuadrados heb moeten lopen, te vroeg uitstapte bij de volgende bus en nogmaals 20.000 blocks moest lopen, stond ik stipt 8:30 bij de ingang van Universidad Torcuato di Tella. Orientación was een soort hartelijk welkom op de uni en het uitwisselen van praktische informatie. We moesten nog een test doen om te kijken hoever we waren met Spaans en daarna waren we eventjes vrij om te gaan en te staan waar we wilden. Toen begon pas echt de ware eerste-schooldag pret. Gesprekjes werden aangelegd, voorstellen werden gedaan om samen empeñadas en koffie te scoren en groepjes werden gemaakt. Sommigen kenden elkaar al omdat ze van dezelfde uni kwamen, maar het was voornamelijk veel awkwardness van zo'n 30 vreemden bij elkaar.

Torcuato di Tella is echt een iniemini universiteit en op dit moment hebben de meeste studenten vakantie dus het was heel rustig. Er is een ruime kantine met tot 4 uur ongeveer warm eten en daarna een groot assortiment uit taart, koekjes, cakejes en ander zoet spul. Na lunch hadden we om twee uur de eerste Spaanse les, voornamelijk uitleg over hoe de taal hier anders is dan in España. Zo zeg je in spanje: Me jamo Sanne (me llamo sanne) maar hier in argentinië me sjamo Sanne… Het is om gek van de worden. Daarbij kan ik ook geen menu meer lezen aangezien ze hier voor elke groente een andere naam hebben. Qua dieet eten de Argentijnen dus verder alleen vlees en zoetigheid. En pasta is ook een groot favoriet hier door de italiaanse invloed die Buenos Aires kent. De Uni heeft een eigen busje op en neer rijden naar de metro en dat is bijzonder handig aangezien openbaar vervoer hier intens ingewikkeld is.

Eenmaal terug in het hostel was ik tegen iemand aan het vertellen hoe mijn dag was toen ineens een Amerikaans meisje opkeek van haar laptop en vroeg of ik toevallig ook naar UTDT (Universidad Torcuato di Tella) ga. Zit er gewoon ineens een medestudente in hetzelfde hostel! Dus moesten we wel samen uit eten en wat anders dan de grote liefde van de Argentijnen: VLEES! Er ging nog een Australiër uit het hostel mee en met z'n drieën gingen we fancy posh een van goed stuk vlees met heerlijke rode wijn genieten. De Amerikaanse wist van een aantal andere studenten dat ze in de buurt een drankje aan het doen waren dus zat er weer niks anders op dan ook maar een drankje te doen. Hilariteit alom over de bizar lage prijs voor een fles wijn, ongeloof over het feit dat amerikanen jagermeester nog niet kenden omdat ze in eigen land nog niet mogen drinken en verwarring over namen, talen, gebruiken en landen. De pret hield daar niet op want in het hostel was ondertussen het plan ontstaan om naar een club te gaan, dus toen wij gedrieën 'thuis' kwamen, konden we niet anders dan toch maar de bus nemen en meegaan naar de club. Het was bijzonder gezellig en als iemand nog desperately op zoek is naar liefde raad ik de Argentijnse clubs zeker aan. Schijnbaar geloven Argentijnen zeer zeker in love at first sight aangezien ik een paar keer te horen kreeg; I love you! van mensen die ik niet kende en daarvoor niet gesproken had.

Ik zie nu al dat dit bericht veeeel te lang gaat worden, maar ik ga toch vrolijk door met dinsdag. Ik moest dus uitchecken uit mijn kamer en verhuizen naar een andere kamer wat erg spijtig was aangezien dat betekent dat je om 9 uur je nest uit moet. 's ochtends maar een beetje rondgehangen in het hostel tot het weer tijd was om weer naar de uni te gaan. Dag twee van spaanse les! De les is hier dus 4 uur lang, met een pauze van 15 minuten. Vanuit de UvA ben ik gewend aan drie kwartier en dan 15 minuten pauze dus het viel me behoorlijk zwaar qua concentratie. Na school een simkaart gescoord en me geïnstalleerd in mijn nieuwe kamer in hetzelfde hostel. Het was een kamer voor zes maar de enige die er verder was was een duitser. Dus zat er niks anders op dan met z'n tweeën heel erg romantisch in een 24/7 restaurant nog meer vlees te gaan eten. S avonds weer afgesproken met mensen van de uni en wederom hilariteit toen duidelijk werd dat ik nog nooit een salted magarita op had. Ik raad het ook niemand aan, het smaakt erg vreemd.

Op woensdag na Spaans besloot de groep Amerikanen voor Happy Hour te gaan (in amerika vanaf 5, in argentinië vaak de hele avond) en een womibo te houden. Wat begon als een groep van 20 eindigde met vijf in een volledig leeg restaurant. Maar er was bier en er was wijn en risotto dus wij waren tevreden. Eten gebeurt hier dus meestal na 22:00, drankjes worden gedaan vanaf 00;00 en echt uitgaan begint pas rond 3:00. Slapen doen de Argentijnen schijnbaar niet. Of misschien hoeft niemand 's ochtends vroeg op.

Donderdag was de dag dat ik ging verhuizen! Twee cuadrados verder dan mijn hostel, in een romantisch aandoenend huis met acht andere personen. Ik heb echt een postzegelkamertje maar wel mijn eigen badkamer! Er zit hier een noorse, nog een nederlander, een new yorkse, een chinees die alleen spaans kan en een aantal argentijnen, dus het is een bont gezelschap. 's middags deden we met spaanse les een citytour volledig in het spaans. Plaza de Mayo, kerken, de kathedraal, san telmo, beetje tango gezien, het smalste huis en een heleboel spaans. Man o man. Het was vrij koud aangezien het hier dus winter is (meestal rond de 15 graden, het valt mee), dus na de tour gingen we even opwarmen met een argentijnse cafe con leche. 's avonds hadden we afgesproken in een cafe aangezien de noorse dame van het gezelschap 23 werd! Dat moest natuurlijk gevierd worden. Schijnbaar staat de bar waar we heen gingen echt bekend als foreignersbar, maar de wodka was in de aanbieding en we bezetten toch met onze groep foreigners de hele plek. Na de bar gingen we nog naar een dragshowclub. Prachtig, maar een aantal onder ons voelden zich niet helemaal op hun gemak.

Gisteren deed ik een poging goedkoop geld te scoren, maar die mislukte. Het is dus zo dat als je via de bank pesos regelt je er 12 krijgt voor 1 euro en als je het onofficieel regelt krijg je er 15 voor 1 euro. Wat dus stukken beter is. Vandaar dat er allemaal manieren zijn om onofficieel geld te regelen. Spaans les was vrijdag filmdag. 's avonds had het bureau internationale studenten hier een avondje geregeld, dus moest ik ineens de hele avond echt spaans spreken tegen argentijnen in plaats van dat ik lekker kon terug vallen op mijn Engels. Een hele goede oefening, maar teveel nieuwe woorden om op één avond te leren.

Langzaamaan begin ik hier dus nu een beetje te wennen aan de Argentijnse manier van dingen doen, maar met af en toe een zijspoor naar Amerikaanse/Duitse/Noorse gebruiken. Zo doe ik nu de Entedans (op z'n duits) zeg ik Skoll als ik proost en drink salted margarita's. Maarrr ik eet ook laat, ik feest ook laat, ik spreek spaans, eet megaveel vlees en zoetigheid voor ontbijt.

Ik zit hier nu lekker van het zonnetje te genieten op mijn dakterras, zometeen gaan we naar de cementario waar de doden in grotere huizen leven dan de levenden en vanavond ga ik het nieuwe huis van een studiegenootje bekijken. Kortom, ik vermaak me nog steeds prima hier!

Muchos besos!!


  • 20 Juli 2014 - 08:51

    Wilma Den Bieman:

    Sanne. Goed om te lezen dat het je goed gaat. Leuk en mooi verslag.
    let goed op jezelf. Groetjes en nog heel veel plezier.

  • 20 Juli 2014 - 12:10

    Sas:

    Ooooh wat leuk allemaal!! Blij dat je al lekker een eigen plekje hebt. Ook al is het een postzegel. Ik ga nu taart eten voor mijn verjaardag. Muchos besos terug xxxxxx

  • 20 Juli 2014 - 14:47

    Tessie:

    Ooh wat een gefeest allemaal, bah bah! Maar waar was de cultuurshock dan? Zo te horen ben je nu al geïntegreerd in je nieuwe multiculturele leventje ;) Veel plezier hon. Xxxx

  • 20 Juli 2014 - 16:47

    Tanja:

    Wat een leven! Het lijkt me zwaar, maar misschien beginnen de colleges straks om 3 uur 's middags...? En anders slaap je toch een half jaartje wat minder, joh! Je kan de rest van je leven nog slapen :) xxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Argentinië, Buenos Aires

Sanne

Jaaa! Het is weer tijd voor een nieuw avontuur. Lucky bastards die nog steeds zijn geabonneerd op deze waarbenjij.nu kunnen weer lekker meelezen wat ik deze keer in India en Nepal ga beleven. Ik ga in ieder geval met twee vriendinnetjes die sommigen van jullie waarschijnlijk al zijn tegengekomen bij de verhaaltjes uit Indonesie want daar zijn Sas en ik deze twee tegengekomen! Ik heb het natuurlijk over Sieske en Tessie! Bijna twee maanden gaan we naar India en Nepal en we hebben er heel veel zin in. Het holi feestje dat we al hebben bezocht was in ieder geval al een groot succes dus daar in India zal het ook wel goed komen! ------------------------------------------------------- Aangezien ik eigenlijk pas in de USA die-hard ben begonnen met deze blog bijhouden hebben jullie heel wat jaartjes gemist. Ik weet dat toen ik 0 jaar was ik met mijn ouders naar Frankrijk ben geweest, natuurlijk geen herinnering meer daaraan, maar ik ben er geweest! Later zijn we nooit meer in de zomervakantie naar Frankrijk gegaan. Mijn ouders hebben er nog al een hekel aan dat land, of beter, niet aan het land maar aan de mensen die er wonen. Blijkbaar zijn we in dat jaar erna naar Engeland geweest, maar aangezien ik die hele vakantie in de buggy heb gezeten, weet ik daar ook niks meer van. Latere jaren zijn we vaak naar Italie en Spanje geweest. Maar we hebben ook een rondje rond de oostzee gemaakt, zijn naar Kroatië gereden, met het vliegtuig naar onder andere Sint Petersburg en Boedapest en ben ik zelf, toen ik daar oud genoeg voor was, naar London, Spanje en Italie geweest. Deze blog dateert uit de tijd toen we een geweldige roadtrip-achtige vakantie in Amerika gingen maken met Tanja en mijn ouders en ook ben ik zes maanden naar Australie, Nieuw-Zeeland en Indonesie geweest samen met Sas! (zie sanensas.waarbenjij.nu)

Actief sinds 25 Mei 2009
Verslag gelezen: 354
Totaal aantal bezoekers 20571

Voorgaande reizen:

11 Juli 2014 - 25 Januari 2015

Buenos Aires

29 Juni 2013 - 23 Augustus 2013

India en Nepal

12 Juli 2010 - 10 Augustus 2010

The land of "Yes we can!"

21 Juli 2009 - 16 Augustus 2009

Spanje

01 Juni 2009 - 01 Juni 2009

Pinkpop

Landen bezocht: